Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

Δημήτρης Δημητριάδης περί Λόγο-Τεχνίας

Τον έχουν χαρακτηρίσει σνομπ και ακατανόητο. «Η ίδια η γλώσσα είναι σνομπ», λέει ο Δημήτρης Δημητριάδης. «Όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε, μπερδεύουμε τα λόγια μας, χρησιμοποιούμε ένα μικρό φάσμα λέξεων, είναι η ίδια η γλώσσα που αρχίζει να μη μας καταδέχεται και να γίνεται σνομπ.
Απεχθάνομαι αυτήν τη λεγόμενη λαϊκότητα και την εύκολη πρόσβαση την οποία αποκτά η γραφή στη σημερινή λογοτεχνία. Σήμερα, διάφοροι κύριοι και κυρίες γράφουν μια λογοτεχνία που υποβιβάζει τον αναγνώστη και την ίδια τη λογοτεχνία. Η λογοτεχνία δεν αρκείται στον εαυτό της, είναι μια συνεχής αναζήτηση. Γι' αυτό και όλες οι μεγάλες εποχές της είναι ανατροπές του πριν, ουσιαστικές ρήξεις που έχουν στόχο και αγγίζουν άμεσα το ζήτημα που ονομάζουμε σήμερα κρίση. Το κυριότερο χαρακτηριστικό της κρίσης είναι η αποτελμάτωση. Που έχει στοιχεία φιλαρέσκειας, βολέματος, εφησυχασμού.

Πηγή: Τα ΝΕΑ

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

In a matter of speaking...

«- What really matters?...
Have you seen a kid playing alone, how important are those toys for him?... His whole world.
We are bigger children, we have different toys.
And we gave significance to those toys. We made them our whole world.
We even let them ruling our lives...
...Mice speed-of-light running wheels...inner-galactic journeys of the coherent mind that can't get out of the grid.
Hey, where I left my exit doorway?

The void is ticking in the depths of existence, but who is there to carry the grief?
Oh water what you're doing to me? Have I drunk you or you've shift me farther within?
Am I alive or it's just the consciousness having a life-time experience through me?» — Grigoris Deoudis