Και κάπως βρέθηκα -εγώ που σπάνια παρακολουθώ ταινίες- να κοιτάζω πληροφορίες στο imdb. Και βρήκα μια ταινία με υποτίτλους online, στο imdb είχε σκορ 76 (που είναι υψηλό) και λέω ωραία, ας δω μια ταινία απόψε έπειτα από πολύ καιρό.
Και έβαλα να παρακολουθήσω. Από τις πρώτες σκηνές ξεπρόβαλαν οι κάνες από δίκαννα. Άστο λέω από μέσα μου, μια σκηνή είναι θα περάσει. Η επόμενη σκηνή ήταν σύντομοι ήχοι ενός ταράνδου, έπειτα το κλικ της καραμπίνας και μετά η εκπυρσοκρότηση....
Η επόμενη σκηνή ήταν άνθρωποι αραδιασμένοι σε ένα ξέφωτο να... γδέρνουν τομάρια ζώων, πολλές δεκάδες τομάρια ζώων. Περιττό να πω ότι διέκοψα την προβολή της ταινίας.
Αρνούμαι να φάω τα σκουπίδια που μου προσφέρουν. Δεν έχω εκπαιδευτεί τόσο καλά στην απόλαυση της βίας και της θηριωδίας όσο φρόντισαν να με εκπαιδεύσουν. Όλο αυτό το κύμα του αμερικανικού «κινηματογράφου» που εξάγει σκουπίδια και υπάρχει ολόκληρο σύστημα προώθησης και στήριξης αυτών των σκουπιδιών με αφήνει παγερά αδιάφορο αφενός, με θλίβει για το επίπεδο των ανθρώπων αφετέρου. Υπάρχει όλο αυτό το σύστημα διατήρησης του συναισθήματος του φόβου μέσα στους ανθρώπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μακρά νυχτωμένοι, δεν αντιλαμβάνονται τα κίνητρα και τα δολώματα. Αφού το βλέπει ο ένας, αφού το είδαν οι φίλοι του, θα το δει κι αυτός, δεν θέλει να ξεχωρίζει από τον μέσο όρο.
Σαφώς, επέλεξα να μην παρακολουθήσω την ταινία, όχι για να ξεφύγω από τον.. μέσο όρο. Επέλεξα να μην παρακολουθήσω την ταινία διότι δεν έχει τίποτα να μου προσφέρει. Τουναντίον, το μόνο που έχει να μου προσφέρει είναι τροφή των ζωικών ενστίκτων μου, εξοικείωση στη βία και διατήρηση του επιπέδου του φόβου μέσα μου.
Δεν γνωρίζω τι σημαίνει φόβος (γνωρίζω αλλά δεν αποτελεί επιλογή στη ζωή μου). Γνωρίζω τι σημαίνει αγάπη. Γνωρίζω τη διαφορά ανάμεσα στην υψηλότερη δόνηση της αγάπης και στην πολλή χαμηλότερη δόνηση του φόβου και έχω ήδη επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια ανάμεσα στα δύο.
Κλείνοντας την οθόνη, θα ανοίξω μια άλλη, ένα βιβλίο, ένα μη-λογοτεχνικό βιβλίο, ένα βιβλίο για την λεπτότητα του πνεύματος και τους κραδασμούς της ψυχής. Αργότερα όταν θα πάω στο goodreads να σημειώσω κάποια πράγματα σχετικά με το βιβλίο, ίσως τύχει να ρίξω μια ματιά στα άτομα που βρίσκονται online εκείνη τη στιγμή. Είναι άτομα από όλο τον κόσμο που δεν γνωρίζω και δεν έχω στη λίστα φίλων μου εκεί. Η συντριπτική πλειονότητα και εκεί των όσων διαβάζουν βιβλία, θα έχουν να κάνουν με... Βαμπίρ, δαίμονες, δολοπλοκίες, ίντριγκες, βία, φανταστικές ιστορίες για να τους «κρατήσουν» για να μην βαριούνται....
Είναι τόσο καλά και άρτια εκπαιδευμένοι οι αγαπητοί συν-αναγνώστες, ώστε αποζητούν να θρέψουν τα κατώτερα ένστικτά τους, αυτά που πρόσφεραν ως θυσία, για την σωτηρία της ψυχής τους, από την στιγμή που έκαναν τις επιλογές τους: Φόβος vs Αγάπη.
Αυτή τη στιγμή που γράφω και είναι Σάββατο βράδυ, ακούω έξω φωνές κάτι σαν αναγούλες από.. ανθρώπους. Ταράχτηκα προς στιγμή. Μετά κατάλαβα. Η κατανάλωση αλκοόλ εδώ είναι πολύ υψηλή. Με τις κάσες φεύγουν από τα σούπερ-μάρκετ και κοιτάζοντάς τους προσπαθώ να.. καταλάβω, προσπαθώ με την καλύτερη διάθεση να αγγίξω τις ψυχές τους. Είναι πολύ δύσκολο. Πιθανών, θα είναι εξαιρετικά λίγοι άνθρωποι -αναλογικά- που θα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο, να προσπαθήσουν να καταλάβουν γιατί έχουν ανάγκη να κάνουν κάτι τέτοιο στον εαυτό τους. Γιατί μισούν τόσο τον εαυτό τους ώστε να τον δηλητηριάζουν με αλκοόλ, τσιγάρο, βία, κακία; Δεν μπορούν να δουν ότι όλα αυτά δημιουργούν ασθένειες στα αιθερικό σώματά τους. Τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο τυφλά ευτυχισμένους στην αυτοκαταστροφή τους; Γιατί να μην σταματήσουν για λίγο, να πουν δυο γλυκά λόγια στο παιδί τους, στη γυναίκα τους, στον γείτονα και να κοιμηθούν με πιο ελαφριά συνείδηση, με πιο γαλήνια καρδιά. :(
Είναι απόλυτη ευτυχία να αισθάνεσαι μόνος μέσα σε τέτοιες κοινωνίες, μέσα σε τέτοιες αρένες. Είναι απόλυτη ευτυχία να αισθάνεσαι «μόνος» μέσα σε τέτοιες αρένες, διότι η αίσθηση που έχεις όταν γνωρίζεις... είναι ότι δεν αφήνεις να μολυνθεί η ψυχή σου από ζωικού επιπέδου ενέργειες.
Δεν επιτρέπω σε τίποτα και σε κανέναν να με χαμηλώσει, να με μολύνει, να με εξαπατήσει, να με ξεπουλήσει, να με εξαγοράσει. Όλα έχουν ένα τίμημα και είμαι ευτυχισμένος που το γνωρίζω!
Και έβαλα να παρακολουθήσω. Από τις πρώτες σκηνές ξεπρόβαλαν οι κάνες από δίκαννα. Άστο λέω από μέσα μου, μια σκηνή είναι θα περάσει. Η επόμενη σκηνή ήταν σύντομοι ήχοι ενός ταράνδου, έπειτα το κλικ της καραμπίνας και μετά η εκπυρσοκρότηση....
Η επόμενη σκηνή ήταν άνθρωποι αραδιασμένοι σε ένα ξέφωτο να... γδέρνουν τομάρια ζώων, πολλές δεκάδες τομάρια ζώων. Περιττό να πω ότι διέκοψα την προβολή της ταινίας.
Αρνούμαι να φάω τα σκουπίδια που μου προσφέρουν. Δεν έχω εκπαιδευτεί τόσο καλά στην απόλαυση της βίας και της θηριωδίας όσο φρόντισαν να με εκπαιδεύσουν. Όλο αυτό το κύμα του αμερικανικού «κινηματογράφου» που εξάγει σκουπίδια και υπάρχει ολόκληρο σύστημα προώθησης και στήριξης αυτών των σκουπιδιών με αφήνει παγερά αδιάφορο αφενός, με θλίβει για το επίπεδο των ανθρώπων αφετέρου. Υπάρχει όλο αυτό το σύστημα διατήρησης του συναισθήματος του φόβου μέσα στους ανθρώπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μακρά νυχτωμένοι, δεν αντιλαμβάνονται τα κίνητρα και τα δολώματα. Αφού το βλέπει ο ένας, αφού το είδαν οι φίλοι του, θα το δει κι αυτός, δεν θέλει να ξεχωρίζει από τον μέσο όρο.
Σαφώς, επέλεξα να μην παρακολουθήσω την ταινία, όχι για να ξεφύγω από τον.. μέσο όρο. Επέλεξα να μην παρακολουθήσω την ταινία διότι δεν έχει τίποτα να μου προσφέρει. Τουναντίον, το μόνο που έχει να μου προσφέρει είναι τροφή των ζωικών ενστίκτων μου, εξοικείωση στη βία και διατήρηση του επιπέδου του φόβου μέσα μου.
Δεν γνωρίζω τι σημαίνει φόβος (γνωρίζω αλλά δεν αποτελεί επιλογή στη ζωή μου). Γνωρίζω τι σημαίνει αγάπη. Γνωρίζω τη διαφορά ανάμεσα στην υψηλότερη δόνηση της αγάπης και στην πολλή χαμηλότερη δόνηση του φόβου και έχω ήδη επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια ανάμεσα στα δύο.
Κλείνοντας την οθόνη, θα ανοίξω μια άλλη, ένα βιβλίο, ένα μη-λογοτεχνικό βιβλίο, ένα βιβλίο για την λεπτότητα του πνεύματος και τους κραδασμούς της ψυχής. Αργότερα όταν θα πάω στο goodreads να σημειώσω κάποια πράγματα σχετικά με το βιβλίο, ίσως τύχει να ρίξω μια ματιά στα άτομα που βρίσκονται online εκείνη τη στιγμή. Είναι άτομα από όλο τον κόσμο που δεν γνωρίζω και δεν έχω στη λίστα φίλων μου εκεί. Η συντριπτική πλειονότητα και εκεί των όσων διαβάζουν βιβλία, θα έχουν να κάνουν με... Βαμπίρ, δαίμονες, δολοπλοκίες, ίντριγκες, βία, φανταστικές ιστορίες για να τους «κρατήσουν» για να μην βαριούνται....
Είναι τόσο καλά και άρτια εκπαιδευμένοι οι αγαπητοί συν-αναγνώστες, ώστε αποζητούν να θρέψουν τα κατώτερα ένστικτά τους, αυτά που πρόσφεραν ως θυσία, για την σωτηρία της ψυχής τους, από την στιγμή που έκαναν τις επιλογές τους: Φόβος vs Αγάπη.
Αυτή τη στιγμή που γράφω και είναι Σάββατο βράδυ, ακούω έξω φωνές κάτι σαν αναγούλες από.. ανθρώπους. Ταράχτηκα προς στιγμή. Μετά κατάλαβα. Η κατανάλωση αλκοόλ εδώ είναι πολύ υψηλή. Με τις κάσες φεύγουν από τα σούπερ-μάρκετ και κοιτάζοντάς τους προσπαθώ να.. καταλάβω, προσπαθώ με την καλύτερη διάθεση να αγγίξω τις ψυχές τους. Είναι πολύ δύσκολο. Πιθανών, θα είναι εξαιρετικά λίγοι άνθρωποι -αναλογικά- που θα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο, να προσπαθήσουν να καταλάβουν γιατί έχουν ανάγκη να κάνουν κάτι τέτοιο στον εαυτό τους. Γιατί μισούν τόσο τον εαυτό τους ώστε να τον δηλητηριάζουν με αλκοόλ, τσιγάρο, βία, κακία; Δεν μπορούν να δουν ότι όλα αυτά δημιουργούν ασθένειες στα αιθερικό σώματά τους. Τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο τυφλά ευτυχισμένους στην αυτοκαταστροφή τους; Γιατί να μην σταματήσουν για λίγο, να πουν δυο γλυκά λόγια στο παιδί τους, στη γυναίκα τους, στον γείτονα και να κοιμηθούν με πιο ελαφριά συνείδηση, με πιο γαλήνια καρδιά. :(
Είναι απόλυτη ευτυχία να αισθάνεσαι μόνος μέσα σε τέτοιες κοινωνίες, μέσα σε τέτοιες αρένες. Είναι απόλυτη ευτυχία να αισθάνεσαι «μόνος» μέσα σε τέτοιες αρένες, διότι η αίσθηση που έχεις όταν γνωρίζεις... είναι ότι δεν αφήνεις να μολυνθεί η ψυχή σου από ζωικού επιπέδου ενέργειες.
Δεν επιτρέπω σε τίποτα και σε κανέναν να με χαμηλώσει, να με μολύνει, να με εξαπατήσει, να με ξεπουλήσει, να με εξαγοράσει. Όλα έχουν ένα τίμημα και είμαι ευτυχισμένος που το γνωρίζω!
