Κινηματογράφος: βίαιος, θηριώδης, αιματηρός σκουπιδότοπος για ρακοσυλλέκτες του νου

Και κάπως βρέθηκα -εγώ που σπάνια παρακολουθώ ταινίες- να κοιτάζω πληροφορίες στο imdb. Και βρήκα μια ταινία με υποτίτλους online, στο imdb είχε σκορ 76 (που είναι υψηλό) και λέω ωραία, ας δω μια ταινία απόψε έπειτα από πολύ καιρό.
Και έβαλα να παρακολουθήσω. Από τις πρώτες σκηνές ξεπρόβαλαν οι κάνες από δίκαννα. Άστο λέω από μέσα μου, μια σκηνή είναι θα περάσει. Η επόμενη σκηνή ήταν σύντομοι ήχοι ενός ταράνδου, έπειτα το κλικ της καραμπίνας και μετά η εκπυρσοκρότηση....
Η επόμενη σκηνή ήταν άνθρωποι αραδιασμένοι σε ένα ξέφωτο να... γδέρνουν τομάρια ζώων, πολλές δεκάδες τομάρια ζώων. Περιττό να πω ότι διέκοψα την προβολή της ταινίας.
Αρνούμαι να φάω τα σκουπίδια που μου προσφέρουν. Δεν έχω εκπαιδευτεί τόσο καλά στην απόλαυση της βίας και της θηριωδίας όσο φρόντισαν να με εκπαιδεύσουν. Όλο αυτό το κύμα του αμερικανικού «κινηματογράφου» που εξάγει σκουπίδια και υπάρχει ολόκληρο σύστημα προώθησης και στήριξης αυτών των σκουπιδιών με αφήνει παγερά αδιάφορο αφενός, με θλίβει για το επίπεδο των ανθρώπων αφετέρου. Υπάρχει όλο αυτό το σύστημα διατήρησης του συναισθήματος του φόβου μέσα στους ανθρώπους. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι μακρά νυχτωμένοι, δεν αντιλαμβάνονται τα κίνητρα και τα δολώματα. Αφού το βλέπει ο ένας, αφού το είδαν οι φίλοι του, θα το δει κι αυτός, δεν θέλει να ξεχωρίζει από τον μέσο όρο.
Σαφώς, επέλεξα να μην παρακολουθήσω την ταινία, όχι για να ξεφύγω από τον.. μέσο όρο. Επέλεξα να μην παρακολουθήσω την ταινία διότι δεν έχει τίποτα να μου προσφέρει. Τουναντίον, το μόνο που έχει να μου προσφέρει είναι τροφή των ζωικών ενστίκτων μου, εξοικείωση στη βία και διατήρηση του επιπέδου του φόβου μέσα μου.
Δεν γνωρίζω τι σημαίνει φόβος (γνωρίζω αλλά δεν αποτελεί επιλογή στη ζωή μου). Γνωρίζω τι σημαίνει αγάπη. Γνωρίζω τη διαφορά ανάμεσα στην υψηλότερη δόνηση της αγάπης και στην πολλή χαμηλότερη δόνηση του φόβου και έχω ήδη επιλέξει εδώ και πολλά χρόνια ανάμεσα στα δύο.
Κλείνοντας την οθόνη, θα ανοίξω μια άλλη, ένα βιβλίο, ένα μη-λογοτεχνικό βιβλίο, ένα βιβλίο για την λεπτότητα του πνεύματος και τους κραδασμούς της ψυχής. Αργότερα όταν θα πάω στο goodreads να σημειώσω κάποια πράγματα σχετικά με το βιβλίο, ίσως τύχει να ρίξω μια ματιά στα άτομα που βρίσκονται online εκείνη τη στιγμή. Είναι άτομα από όλο τον κόσμο που δεν γνωρίζω και δεν έχω στη λίστα φίλων μου εκεί. Η συντριπτική πλειονότητα και εκεί των όσων διαβάζουν βιβλία, θα έχουν να κάνουν με... Βαμπίρ, δαίμονες, δολοπλοκίες, ίντριγκες, βία, φανταστικές ιστορίες για να τους «κρατήσουν» για να μην βαριούνται....
Είναι τόσο καλά και άρτια εκπαιδευμένοι οι αγαπητοί συν-αναγνώστες, ώστε αποζητούν να θρέψουν τα κατώτερα ένστικτά τους, αυτά που πρόσφεραν ως θυσία, για την σωτηρία της ψυχής τους, από την στιγμή που έκαναν τις επιλογές τους: Φόβος vs Αγάπη.
Αυτή τη στιγμή που γράφω και είναι Σάββατο βράδυ, ακούω έξω φωνές κάτι σαν αναγούλες από.. ανθρώπους. Ταράχτηκα προς στιγμή. Μετά κατάλαβα. Η κατανάλωση αλκοόλ εδώ είναι πολύ υψηλή. Με τις κάσες φεύγουν από τα σούπερ-μάρκετ και κοιτάζοντάς τους προσπαθώ να.. καταλάβω, προσπαθώ με την καλύτερη διάθεση να αγγίξω τις ψυχές τους. Είναι πολύ δύσκολο. Πιθανών, θα είναι εξαιρετικά λίγοι άνθρωποι -αναλογικά- που θα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο, να προσπαθήσουν να καταλάβουν γιατί έχουν ανάγκη να κάνουν κάτι τέτοιο στον εαυτό τους. Γιατί μισούν τόσο τον εαυτό τους ώστε να τον δηλητηριάζουν με αλκοόλ, τσιγάρο, βία, κακία; Δεν μπορούν να δουν ότι όλα αυτά δημιουργούν ασθένειες στα αιθερικό σώματά τους. Τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο τυφλά ευτυχισμένους στην αυτοκαταστροφή τους; Γιατί να μην σταματήσουν για λίγο, να πουν δυο γλυκά λόγια στο παιδί τους, στη γυναίκα τους, στον γείτονα και να κοιμηθούν με πιο ελαφριά συνείδηση, με πιο γαλήνια καρδιά. :(

Είναι απόλυτη ευτυχία να αισθάνεσαι μόνος μέσα σε τέτοιες κοινωνίες, μέσα σε τέτοιες αρένες. Είναι απόλυτη ευτυχία να αισθάνεσαι «μόνος» μέσα σε τέτοιες αρένες, διότι η αίσθηση που έχεις όταν γνωρίζεις... είναι ότι δεν αφήνεις να μολυνθεί η ψυχή σου από ζωικού επιπέδου ενέργειες.
Δεν επιτρέπω σε τίποτα και σε κανέναν να με χαμηλώσει, να με μολύνει, να με εξαπατήσει, να με ξεπουλήσει, να με εξαγοράσει. Όλα έχουν ένα τίμημα και είμαι ευτυχισμένος που το γνωρίζω!

The Cosmology of the self, is the self-knowable Cosmos

The Cosmology of the self, is the self-knowable Cosmos. As we follow the spiral footprints within, they lead us to the spiraling galaxies. The matrix of matter, as the foam of consciousness that embraces all there is and ever existed and connects all levels of wisdom into the singular whole, since, the one is in the all and the all into one.

Hence, getting to know oneself, is getting to know the limits of the Cosmos; are there any? The same also applies for the self, the self which is made from one and can be found into many. You are made of Light, you can "speak" Light, you spread Light, hence, you are mirroring your initiation into the self-knowable particle of the Cosmos ~

'Never', 'always', 'forever', 'must' are words of the ego. Just find yourself resting near a peaceful lake, absorbing the energy of nature within, and you shall realize how tranquility blossoms in the moment ~

We are mirrors to each other

In order to see something better to yourself you go to the mirror. You are using the other person as your mirror. Everyone we meet is our reflection; is our mirror. By helping someone else we are using a shortcut to more efficiently help ourselves. That's how it works in the spiritual realms.

Focusing on what the other person needs is lifting up the veil of separation that exists in our perceived perception. It's all in the mind and the mind has created this separation. So, focusing on what the other person needs is being unified with the Source and creating spiritual art. In that moment we are mindful, we have a glimpse of God's presence through our action.
God's will is to remember who we are. We can only understand our actions when they are reflected on the other person. And when we learn to treat the other person as ourselves, then we are aligned with God's will and we are walking on The Path. We are images of God; we are particles of the Eternity, and when we will leave this dimension we are going to report how we perceived; what we have done with our gift of having to experience "life" on planet Earth. True Life is beyond this playground; True Life is eternal bliss ~

Focus on what the other person needs and do your best

Yesterday, a neighbor passed away, she was just 67 yo., she died from heart attack. Later that evening, "something" made me want to continue reading my book –which I put aside since about a week ago– and the chapter was on the heart chakra, explaining the heart chakra in depth (screenshot in the comments). Today I sensed I wanted to send "love bubbles" to people around me, to every one I met. Visualizing them filled with cosmic love and abundance. With some people it was not easy, so I felt "Oh, I need to double/broaden my emission." Guess what, more people were saluting/smiling to me on the street, and the children were giving me a wide smile, like they.. knew! smile emoticon
I felt also that, this is the best way to maintain mindfulness throughout the day, while spreading love both to others and receiving it back to ourselves.
If we remember to focus each day and send out love in all our interactions with people, we are focusing on what the world needs and we do our best from our side. The world needs healing, in need of healing all those patterns that keep generating fear and separation. Everybody needs to be loved, it doesn't matter from where it will come, it's just the heart-felt emission that counts, bridging cosmic love down to earth, to reach and light up dark corners of the mind. Sending out love, unconditionally. BeComing Love ~
‪#‎mindfulness‬ ‪#‎healing‬ ‪#‎visualization‬ ‪#‎CosmicLove‬ #SpiritualArt

Q: Why should I do that to the other person, and not helping myself?

A: In order to see something better to yourself you go to the mirror. You are using the other person as your mirror. Everyone we meet is our reflection; is our mirror. By helping someone else we are using a shortcut to more efficiently help ourselves. That's how it works in the spiritual realms.

Focusing on what the other person needs is lifting up the veil of separation that exists in our perceived perception. It's all in the mind and the mind has created this separation. So, focusing on what the other person needs is being unified with the Source and creating spiritual art. In that moment we are mindful, we have a glimpse of God's presence through our action.
God's will is to remember who we are. We can only understand our actions when they are reflected on the other person. And when we learn to treat the other person as ourselves, then we are aligned with God's will and we are walking on The Path. We are images of God; we are particles of the Eternity, and when we will leave this dimension we are going to report how we perceived; what we have done with our gift of having to experience "life" on planet Earth. True Life is beyond this playground; True Life is eternal bliss ~