«Αιθερική πνοή, φλόγα που αειφορεί την έλευση και όραμα που αναβόσβησε στην αυγή ρέει κατάφωτο μπροστά μας.

 

Πνιχτή σιγή αλαφροπάτησε, να μην φοβηθείς όταν η ώρα σημάνει τη δομή του τρόμου να σπάσεις.

Θα γίνεις ο δρόμος, θα διαβείς το έπος της μεταμόρφωσης και θα πιείς των Νηρηίδων το κρασί.
 

Μείνε μετέωρος στην αιχμή των σκέψεων έως ότου αυτές αποδημήσουν, ανίκανες να γεννήσουν αγάπη.

Μείνε μετέωρος και μετά απώλεσε κάθε χώρα και αναχώρησε ως το φτερό στο ζεστό ψίθυρο ~» — Γρηγόρης Δεούδης