Αισθάνομαι το κύμα ευθύβολα να με χτυπά, στο κέντρο όσων ποτέ αισθάνθηκα. Ουρανοΰφαντες θέλει να'ναι οι τέρψεις μιας ομιχλώδους εικασίας που ταλαντεύται από τα βασίλεια της ύπαρξης μέχρι τη σκιά, εκεί κάτω στην κοιλάδα του χρόνου. Τα σύννεφα δεν έκρυψαν τις αχτίδες μιας προθεσμιακής ακατανίκητης ευτυχίας.
Γίνεται η γεύση σαγηνευτικά σάρκινη, με κόκκινα ριγά από ζωντάνια και ορμή.
Ψάξε με στο πέρας των αιώνων, θα βρείς μόνο την ανάσα του ελαφιού να χάνεται στην πρωινή παγωμένη δροσιά.
Πέταγμα ερωτευμένων πουλιών οι σκέψεις στα αμέτρητα κομμάτια που μας έφεραν από μακριά.
Μόνον τότε υπήρξα, τότε που έχασα τον εαυτό και είδα τη Δημιουργία να δακρύζει μπροστά στο πέταγμα μιας πεταλούδας, ενθυμούμενη το σκίρτημά της ως χρυσαλίδα.
I am but a Sky Feather ~ fallen from Grace

«Αιθερική πνοή, φλόγα που αειφορεί την έλευση και όραμα που αναβόσβησε στην αυγή ρέει κατάφωτο μπροστά μας.

 

Πνιχτή σιγή αλαφροπάτησε, να μην φοβηθείς όταν η ώρα σημάνει τη δομή του τρόμου να σπάσεις.

Θα γίνεις ο δρόμος, θα διαβείς το έπος της μεταμόρφωσης και θα πιείς των Νηρηίδων το κρασί.
 

Μείνε μετέωρος στην αιχμή των σκέψεων έως ότου αυτές αποδημήσουν, ανίκανες να γεννήσουν αγάπη.

Μείνε μετέωρος και μετά απώλεσε κάθε χώρα και αναχώρησε ως το φτερό στο ζεστό ψίθυρο ~» — Γρηγόρης Δεούδης

«Soft and silky are your senses right now, transparent, lighter than a feather, lifted up to the air, like the prayer of that child with those wide open eyes, a crystal clear glance like the heaven, staring at the core of your existence, making you feel ashamed for what you have done and thoughtful of what you are going to do from now on.» — Grigoris Deoudis

Weaving Dreams into Reality

«Before the Time erupts all the moments, Spiders taught us how to vibrate our will under the moonlight and how to spin the web of our intent along the riverside.
The thunder-drum taught us how to listen to the sound of our heart and then the thunder struck with all the pride and the thunder heard far away, at every little particle of the sunrise.
And then the Light that shone was so bright that took away all the words out of our mouths.» — Grigoris Deoudis